Volgens mij was ik drie toen ik non stop met een roze sjaaltje op mijn hoofd en een denkbeeldige ezel aan mijn hand door het huis dwaalde.
In die periode deed ik ook iedere avond voor het slapengaan geknield aan bed een gebedje voor God.
En Jezus.
Want Jezus, die arme stakker, die had het altijd hard te verduren gekregen.
Dus die kon alle steun gebruiken.
Mijn besluit stond vast.
Ik ging Maria worden later. Want Maria was voor mij meer God dan God is voor de Paus.
(noem het gerust een obsessie)
Mijn naam was er al naar, en mijn heilige karakter had ik ook al mee, dus dat kon geen groot probleem vormen. Ik was met andere woorden een geboren Maria.
(en neen. ik schaam me er niet voor)
(of toch niet meer althans)
Ik denk dat ik 8 was toen ik begon te beseffen dat Maria worden niet direct tot de mogelijkheden behoorde.
(Aangezien ik dan een kind van een vreemde vent moest nemen en keihard moest beweren dat ik onbevlekt zwanger was geraakt.
En voor mensen die zulke dingen beweren hebben ze tegenwoordig mooie opbergplaatsen)
Een carriereswitch was noodzakelijk dus ik koos ervoor om zangeres te worden bij Bart Kaëll. Mijn grootste idool allertijden.
Ik ging ook gewoon even met hem trouwen, terwijl ik dan toch bezig was.
Helaas werd mijn droom al snel aan diggelen geslaan door een klasgenoot die me meedeelde dat Den Bart wel degelijk Homo was.
Ik had (heilig zijnde en uit mijn mariaperiode komende)uiteraard geen flauw idee wat een homo nu eigenlijk wel was.
Maar dat het negatief was voor mijn toekomstplannen, dat kon ik wel vermoeden.
Mijn papa heeft diezelfde dag nog mijn plannen met deze ene zin volledig van tafel gezwierd: Een homo, Marieke, dat is een man die verliefd is op een man.
Waarna ik de rest van de dag heb lopen huilen. Echt.
Na dit trauma koos ik bewust voor zekerheid en studeerde ik voor juf.
Voor het volle halfjaar gaf ik me hélemaal, buisde ik keihard voor alles behalve muziek en, je raadt het al, godsdienst.
Dus ik stopte. Studeerde verder in Public Relations. Slaagde. En werkte de voorbije 5 jaar nooit in een sector waar mijn diploma echt voor diende.
Dus, als het waar is wat er gezegd wordt, dat je eerste gedacht altijd het juiste is. Dan moet ik die Maria-carriere-switch misschien toch maar eens serieus gaan overwegen. Dan krijg ik een zoon die water in wijn kan veranderen. (Dat ik die onbevlekt ter wereld bracht houden we dan gewoon even stil). En met mijn public relations kennis kan ik vast ergens een mooie deal sluiten.
Nu nog het lief overtuigen.
Bidden jullie mee?
Gratis vat wijn als 't lukt.
én een goeie visvangst.
Met dank.
Amen
Mari(a/e)ke
